Wandeling Kiewit-Bokrijk
Dinsdag 21 december 2021
Organisator: Jos Welkenhuysen
In heerlijk weer met wat frisse septemberlucht trokken we er samen op uit.
Op de parkeerplaats van het Domein Kiewit waren we met zo’n dikke 40 wandelaars.
Een paar onder ons die het korte traject van 4 km. deden werden met de auto weggestuurd naar wat nog altijd in de volksmond “De groene Barrier” heet aan de toegangsgrens van het Domein Bokrijk. Daar wachten we op de grote groep om samen de natuur in te stappen op het Bokrijkse domein met zijn vijvers met veel groen eromheen en met de onverharde en verharde wandelpaden tussen de vijvers in.
Op de oude wal tussen het domein en het gebied van de stad Hasselt stootten we al vlug op een hekken. Jawel, dat was nieuw voor jullie veslaggever. Er was een gebied afgebakend voor de schapen die al grazend het gebiedje moesten onderhouden. Dat was wel het ruigste gedeelte van het wandeltraject en voor mij het mooiste. We stapten dan al vlug langs de visvijver. Een enkele hengelaar zat naar zijn lijnen te kijken of er visbeweging in kwam.
Al gauw waren we omheen de visvijver aan het uiteinde van de grote parking van het Openluchtmuseum. In de open ruimte verzamelden wij rond een autootje van een onzichtbare eigenaar, maar Jos Welkenhuysen en Eddy Achten toverden uit de opengeklapte achterdeur ettelijke potten met koffie te voorschijn, ook dozen met kleine lekkere wafeltjes. Zo zorgt de stuurgroep voor een heerlijke pauze die wordt opgevrolijkt door lustig en luchtig gebabbel van de ontspannen wandelaars.
Na die korte pauze gaf Jos duidelijk de marsrichting aan. We stapten door de dreef tussen twee vijvers door naar de hele grote vijver met de witte zwanen en de fantastische doorsteek, nu al wereldberoemd die we mee neuriën ‘door het water, door het water, door …’.
De grote groep stapte dan vlug verder rechtstreeks over de grote wei met het lege paalplatform voor het ooievaarsnest. Niets te zien, de ooievaars laten het al jaren afweten. En we stapten door, almaar door. De vermoeidheid van de stoere wandelaars begon zich af te tekenen op de gezichten. En jawel, voorbij de geitenhal op het Domein Kiewit vlak bij de speeltuigen voor de peuters in het zand bereikten we de brasserie Koe-vert.
En het was nog niet gedaan, want in de wandelprijs was een consumptie begrepen. En weer Eddy en weer Jos tot het einde toe namen de bestellingen op. Vlug kwamen die op tafel, maar we wachtten daar niet op, want we hadden elkaar nog altijd heel veel te vertellen. En in die gezellige sfeer eindigde dan de herfstuitstap van de Postactieven.
Een heerlijk traject in heerlijk nazomerweer, een puike organisatie kregen we voor de voeten en in de lucht voorgeschoteld. Bij de Postactieven is elke activiteit van succes verzekerd.
En van Fred Waumans kregen we enkele uurtjes later al wat foto’s toegestuurd, die we nu meteen op het computerscherm kunnen bekijken.
Verslaggever: Ghislain Duchateau