Een goed-gevoelverhaal in coronatijd…
Van de vriendenkring van de gepensioneerden van de Stad Hasselt
Aan de ontbijttafel in menig gezin met gepensioneerden ontspint zich 's morgens overal hetzelfde gesprek.
Annie : Gerard wat gaan we doen vandaag?
Gerard : jah, zeg het maar…
Dromend denkend aan een leuk familiebezoek, een aperitiefke in de stad, winkelend met de kleinkinderen, op bezoek in het rustoord of nog beter een bezoek aan de sauna, de golf of kamperen met de gamins…
Gerard : wat wordt het ???? Wandelen of fietsen?
Annie : fietsen maar niet te snel want ik wil ook een beetje bij de
mensen binnenkijken en genieten van de hofkes.
Gerard : Annie fietsen is fietsen en anders is het wandelen.
Enfin ze hijsen zich in hunne jas, helm en geel hesje en vertrekken.
Maar natuurlijk zet Gerard er toch een vaartje achter en Annie ziet zijn geel hesje op 100 meter voor zich rijden.
Terwijl Annie toch wat geniet van de aanplantingen en eens binnengluurt bij mensen, zet Gerard zijn tochtje ook verder straatje in, straatje uit…
Annie ziet hem in de verte rijden en begint zich langzaam maar zeker te ergeren dat Gerard niet eens omkijkt.
Het gele hesje in het oog houdend zet ze zich in achtervolgingsmodus en kan Gerard bijna inhalen.
Lastig, in zichzelf vloekend, haalt ze Gerard in die juist een oprit inrijdt.
Verdomme Gerard kunt ge niet wat langzamer rijden en wie woont hier?
DE GERARD draait zich om en zegt : ik ben niet Gerard en ik woon hier.
Nu was het Annie haar beurt om een schuldig gezicht te zetten maar daarmee was haar probleem niet opgelost want ze had hare gsm niet bij en de nummer van Gerard kende ze niet vanbuiten want die stond onder schatteke in haar toestel.
Maar geluk bij een ongeluk kwam daar na een kwartierke een bekende figuur en niet wetend en worstelend met het idee moet ik kwaad worden of lachen, kwam Gerard heel vrolijk aangefietst.
Hei schatje ik was je kwijt maar ik zie dat je al snel ene vervanger voor me hebt gevonden.
Natuurlijk werd er nu goed gelachen en samen fietsen ze naar huis maar nu wijkt Annie geen 5 meter van hare Gerard.
En morgen gaan we wandelen…