Postactieven PXL

Autochtoon

De Standaard Letteren, 24 april 2021

Zeer kort verhaal

A. L. Snijders

De kleine handen van mijn kleinzoon waren nog te klein voor het ei toen hij hier twintig jaar geleden logeerde. Het kippenhok stond veertig meter van het huis, op een plek waar ook vossen en reeën hun passage hadden. Mijn grote hond had zich aangepast aan mijn opvattingen over de natuur. Mijn kleinzoon is tegenwoordig drieëntwintig, toen was hij drie.

In die tijd liepen we elke ochtend tachtig meter om een ei op tafel te krijgen, ook als het koud en guur was. De hond kende zijn plaats. Als het ei viel, wachtte hij, keek me aan en pas als ik zag dat het gebroken was, gaf ik hem met een hoofdknik permissie. Het was een beschaafde hond, hij kwam van een landgoed waar nog een jonkheer woonde, het was een adellijke hond, zou je kunnen zeggen. Hij begreep dat ik geen jonkheer was, ik had hem verteld dat ik in een Amsterdamse volksbuurt was geboren en bij toeval in de Achterhoek terecht was gekomen. Het kon de hond niets schelen dat ik van eenvoudige afkomst was. Hij was van mening dat innerlijke beschaving voldoende was. Ik ken mensen die alles over Oedipus weten, dat hij zijn vader doodsloeg, dat hij gezwollen voeten had, dat hij het met zijn moeder deed. Daar geven ze college over, zetten Oedipus in een groot, almenselijk verband, dat iedereen raakt. Daar ben ik jaloers op, ik heb de grootste moeite om mijn preoccupatie met het (gebroken) ei te verklaren.

 Vanmorgen liep ik in de felle kou met een ei in mijn hand naar het huis. De deur sloeg door een windvlaag tegen me aan, het ei viel voor mijn voeten en krakte open. Er was niemand die lachte, ik kon niemand de schuld geven, de hond deed zijn werk niet, want ik heb geen hond meer. Er is overigens wel iets veranderd, er is hier een man met paarden komen wonen. Een paar kilometer van mijn huis, ik heb hem al gegroet, hij zat op een paard, hij vroeg of ik een autochtoon was. Ik antwoordde dat ik hier niet geboren was, maar dat ik er wel tweeënvijftig jaar woonde. Ik vermoed dat hij niet goed begreep wat ik bedoelde