Geen kwaadaardige honden
Dit is het Amerika dat zwarte mensen
kennen
Hoe een zwart congreslid tegen de
bestorming van Capitol Hill aankijkt
The Washington Post
10 januari 2021
Senator Josh Hawley (R-Mo.) spreekt over de stemming van het kiescollege in de senaat op 6 januari, uren nadat een pro-Trump-menigte het Capitool binnendrong en de procedure verstoorde. Hij verklaarde bezwaar te blijven maken tegen de resultaten van de presidentsverkiezingen.
Opinie van Cori Bush
Mijn huid brandde 22 uur nadat ik met pepperspray was bespoten. De herinnering aan die brandwond beet woensdag met een nieuw soort pijn toen ik, nu een nieuw beëdigd lid van het Congres, met afgrijzen en ongeloof toekeek hoe een opstandige bende het Capitool overspoelde.
In juli hadden we geprotesteerd op het politiebureau in Florissan, Missouri, waar een politieagent kort daarvoor een zwarte man had overreden met zijn auto. De politie had wekenlang demonstranten geslagen. Ze hadden traangas tegen ons gebruikt tot we bijna stikten, omdat we "Black Lives Matter" hadden geschilderd op een weg. Ze arresteerden ons omdat we onze vuisten in de lucht staken en ze sloegen degenen die ze in hechtenis hadden genomen.
Die avond was niet anders dan iedere andere avond. De agenten renden in oproeruitrusting het politiebureau uit, sloegen met hun wapenstokken tegen hun schilden, hielden geweren geladen met rubberen kogels in de aanslag en scanderende bevelen. Ze dreven ons naar het midden van de weg en dwongen ons blindelings terug te trekken in het donker. De politie oefenden zoveel kracht uit dat mensen overal om me heen op de grond vielen werden omsingeld door agenten die hen met wapenstokken begonnen te slaan. Ik stak mijn hand uit om te proberen een vrouw in veiligheid te brengen.
Cori Bush is een pas verkozen democratische afgevaardigde in het Congres. Zij vertegenwoordigt het eerste congresdistrict van Missouri en is de eerste zwarte vrouwelijke afgevaardigde voor Missouri.
Ze hebben ons met traangas bespoten. Het was ook niet zomaar traangas. Ik probeerde elk middel dat ik kende om te proberen de pijn te stoppen - melk, water, detergent. Maar mijn huid bleef 22 uur branden.
Woensdag, toen ik zat te luisteren naar mijn collega's die debatteerden over de goedkeuring van de stemmen van het kiescollege, zette iets me ertoe aan om op te staan en te vertrekken. Ik verliet de kamer en ging snel kijken wat er buiten aan het gebeuren was. De deuren waren op slot, maar toen ik op de tweede verdieping van het Capitool stond en door ramen in de deuren naar buiten keek, zag ik Trumpvlaggen en Confederatievlaggen langzaam dichterbij komen. Ik verstijfde van ongeloof. Het volgende moment sleurde mijn stafmedewerker me met haastig naar mijn kantoor.
Toen ik eenmaal in mijn kantoor was en we de deur hadden beveiligd, voelde ik een ander soort branderigheid- deze keer vanbinnen. Op tv zagen we blanke supremacisten voorbij de politie van het Capitool trekken, ongedeerd en zonder dat iemand een vinger uitstak. Minuten nadat we onze deur hadden gesloten, betrad de menigte de rotonde van het Huis. De relschoppers braken ramen, zaten in het kantoor van de Spreker van het Huis en vielen de vergaderzaal van de senaat binnen.
De vergelijking viel niet te ontwijken. Evenmin als het voor de hand liggende antwoord: zou dit zijn gebeurd als de relschoppers er waren om te vechten voor zwarte levens in plaats van blanke suprematie? We zijn voor veel minder met traangas bestookt, afgeranseld voor veel minder voor veel minder beschoten. Ordehandhavers hebben ons bestormd voor heel wat minder.
Voor mij is het duidelijk dat de hoogste overheid van de ordehandhaving op Capitol Hill er weinig voor voelden deze poging tot revolte te voorkomen. Er zijn video's boven water gekomen waarin de politie selfies nam met demonstranten, mee met ze de trap afliep en zelfs deuren voor ze opende. De frontlinie van agenten was niet in oproeruitrusting, ze droegen geen gasmaskers, ze hadden geen wapens met rubberen kogels. En bovenal waren er geen politiehonden.
Wij kregen wel te maken met politiehonden toen we in 2014 in Ferguson opkwamen voor gerechtigheid voor Mike Brown. Er waren dit jaar politiehonden bij protesten voor Black Lives, van de oostkust tot het westen. De president tweette zelf in mei dat de 'meest wrede honden' op demonstranten zouden opwachten die opkwamen voor Black Lives bij het Witte Huis.
Op 9 augustus 2014 werd Michael Brown Jr., een 18-jarige zwarte man, doodgeschoten door een blanke 28-jarige politieagent in Ferguson, een voorstad van St. Louis. Een vriend die bij hem was verklaarde dat de agent een confrontatie initieerde door Brown bij zijn nek door zijn autoraam te grijpen, hem te bedreigen en vervolgens op hem te schieten.
De gebeurtenis veroorzaakte een week lang onrust in Ferguson. Een daaropvolgend FBI-onderzoek wees uit dat er geen bewijs was dat Brown zijn handen in de lucht had gestoken ten teken van overgave en evenmin had gezegd: "niet schieten" voordat hij werd neergeschoten. De demonstranten beweerden echter dat hij dat wel had gedaan en gebruikten later de slogan "Handen omhoog, niet schieten".
Het Amerikaanse ministerie van Justitie concludeerde na onderzoek dat de agent Brown had neergeschoten uit zelfverdediging.
Maar er waren geen politiehonden die de blanke supremacisten opwachtten die zich buiten het Capitool verzamelden. Het was geen toeval dat dit instrument van rassencontrole woensdag ontbrak: de relschoppers de droegen de vlag van de slavenhouders van de Confederatie - en zijn moderne tegenhanger, de Trumpvlag.
"De geheime dienst stond de demonstranten toe zoveel te schreeuwen en tekeer te gaan als ze maar wilden, en ze traden alleen maar op als iemand te ver ging."
"Niemand kwam dicht bij het hek. Als ze dat wel hadden gedaan, zouden ze zijn begroet met de meest kwaadaardige honden en de meest vernietigende wapens die ik ooit heb gezien. Op dat moment zouden mensen echt zwaar geraakt zijn geweest. Minstens."
"Goed gedaan aan het Witte Huis door de Amerikaanse geheime dienst. Ze waren niet alleen volledig professioneel, maar ook erg cool. Ik was binnen, keek naar elke beweging en had me niet veiliger kunnen voelen."
Donald Trump, 1 juni 2020, over protesten van Black Lives Matter aan het Witte Huis.
Niet Amerika?
Velen hebben gezegd dat wat zich hier woensdag afspeelde niet Amerika was. Ze hebben het mis. Dit is het Amerika dat zwarte mensen kennen. Door te verklaren dat dit niet Amerika is, ontkent men de realiteit dat Republikeinse leden van het Amerikaanse Huis en de Senaat tot deze staatsgreep hebben aangezet door zich schuldig te maken om de resultaten van de presidentsverkiezingen ongedaan te maken. Men ontkent daardoor ook dat een van mijn senatoren, Josh Hawley, zich uitsloofde om de blanke supremacisten te verwelkomen bij hun poging tot staatsgreep. Men ontkent dat hij zich het teken van Black Power, de opgeheven vuist, heeft toegeëigend en een groet van blank suprematie van heeft gemaakt. Die vuist heeft nooit geheven tijdens een mars voor Black Lives, omdat hij er op een is komen opdagen. Men ontkent dat wat mijn Republikeinse collega's 'fraude' noemen, in feite verwijst naar de geldige stemmen van zwarte, bruine en inheemse kiezers in het hele land die, te midden van een pandemie die bij ons buiten proportie levens kost zich verzetten tegen de pogingen om het stemmen onmogelijk te maken en zo verkiezingsoverwinning te realiseren voor Joe Biden en Kamala Harris.
Dit is Amerika, en het zal Amerika blijven, totdat blanke suprematie wordt ontmanteld. Gerechtigheid begint met het afzetten van elke volksvertegenwoordiger die tot deze opstand heeft aangezet. Ik heb mijn eerste wetgeving voorgesteld die precies dat beoogt. We kunnen de blanke suprematie niet aan de kaak stellen en toestaan dat haar aanhangers in ons staatsbestuur de dienst blijven uitmaken.
Vertaling: Rudi Draye